Intro en
Godsdiensten

Intro

‘Lijst van verschillende godsdiensten en religies’ 
https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_religies_en_spirituele_tradities

Geselecteerde onderwerpen uit deze lijst:

1  Indiase levensbeschouwingen
     Hindoeïsme
2  Abrahamitische religies
     Jodendom
     Christendom
     Islam  
6  Niet-geopenbaarde levensbeschouwingen (zie 12)
7  Duivelsaanbidding
12  Levensbeschouwelijke hoofdcategorieën
     Agnosticisme
     Atheïsme
     Humanisme
     Animisme

1  Godsdiensten

Noot: 
Citaten die uit de bijbel komen zijn ontleend aan de Nieuwe Bijbel Vertaling (NBV); een samenwerking tussen het katholieke en het protestantse bijbelgenootschap.
Andere gebruikte vertalingen worden aangeduid met:
NBG = Nederlands Bijbel Genootschap
HSV =  Herziene Staten Vertaling
BGT = Bijbel in Gewone Taal

Joods geloof en christelijk geloof:

Aankondiging Messias in de eeuwen voordien

Het staat helder en bondig beschreven op een pagina van de Evangelische Omroep NL: https://bijbel.eo.nl/bijbelse-achtergrond/profetieen-over-jezus-in-het-bijbelboek-jesaja

https://nl.wikipedia.org/wiki/Messias
Kopje: De messiaanse profetieën volgens het jodendom
[ Enkele verwijzingen naar profetieën in de bijbel die gaan over de verwachte messias.  Ze zijn te vinden in boeken die geschreven werden van 300 tot 700 jaar vóór Jezus’ geboorte.
Ps: in de lijst in Wikipedia staan ook profetieën die pas van toepassing zijn na de ‘wederkomst’ van Jezus, die nog moet komen.  Die heb ik nu weggelaten. ]

• Hij zal afstammen van Koning David (Jesaja 11:1)^[1] via Salomo (1 Kronieken 22:8-10, 2 Kronieken 7:18) ^[2]
• De “geest van de Heer” zal zijn op hem, en hij zal een “vreze Gods” hebben (Jesaja 11:2) ^[1]
• Hij zal een boodschapper van de vrede zijn (Jesaja 52:7) ^[1]
• Hij zal mensen uit alle culturen en naties aantrekken (Jesaja 11:10) ^[1]
• De volkeren van de wereld zullen voor de geestelijke leiding naar de Joden toewenden (Zacharia 8:23) ^[3]
• Kwaad en tirannie zal niet in staat zijn om op te staan voor zijn leiderschap (Jesaja 11:4) ^[1]
• Kennis van God zal de wereld vullen (Jesaja 11:9) ^[1]

[1]  ±700 VC
[2]  ±4^e eeuw VC
[3]  4^e of 3^e eeuw VC

Aanvullende verwijzingen in de bijbel:

Bijv. in het bijbelboek Jesaja ^[1]

7:14 (HSV)
“Daarom zal de Heere Zelf u een teken geven: Zie, de maagd zal zwanger worden. Zij zal een Zoon baren en Hem de naam Immanuel geven.”

Je kan ook 42:1-9 lezen dat over de ‘redder’ of ‘Messias’ gaat.

In het nieuwe verbond in de bijbel kan je lezen in het bijbelboek Mattheus wat God tegen Jozef zegt in Mat 1:18-25.  In vers 22-23 staat:
“Dit alles is gebeurd omdat in vervulling moest gaan wat bij monde van de profeet [Jesaja] door de Heer is gezegd: ‘De maagd zal zwanger zijn en een zoon baren, en men zal Hem de naam Immanuel geven,’ wat in onze taal betekent: ‘God is met ons’”.

Het volk verwacht een redder / bevrijder die zal heersen zoals een koning over een land

± https://debijbel.nl/wereld-van-de-bijbel/kennis-achtergronden/christelijk-geloof/101/messias
Kopje: Verwachting van de messias  en  Erkenning van Jezus als de messias
“In de tijd van Jezus werd er door joodse mensen gehoopt dat de messias een einde zou maken aan de Romeinse overheersing en van Israël weer een koninkrijk maken.”

Jezus redder voor mensen die gescheiden zijn v God

Mat 9:13:   “Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars”
Marc 2:17   “Zij, die gezond zijn, hebben geen geneesheer nodig, maar zij, die ziek zijn. Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars”
Luc 5:32   “Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars, tot bekering”
Joh 10:10  “Ik ben gekomen, opdat zij leven hebben en overvloed”
Joh 12:47  “Ik ben niet gekomen om de wereld te oordelen, doch om de wereld te behouden”

Een geestelijk koninkrijk, niet van deze wereld

Joh 18:36  “Jezus antwoordde: Mijn Koninkrijk is niet van deze wereld; indien mijn Koninkrijk van deze wereld geweest was, zouden mijn dienaars gestreden hebben, opdat Ik niet aan de Joden zou worden overgeleverd; nu echter is mijn Koninkrijk niet van hier.”
Joh 8:23  “En Hij zei tot hen: Gij zijt van beneden, Ik ben van boven; gij zijt van deze wereld, Ik ben niet van deze wereld”

Joden die in Jezus wel de messias hebben herkend

https://nl.wikipedia.org/wiki/Messiaanse_beweging
Kopje Geschiedenis – Eerste eeuw
“Dat er Joden waren die geloofden dat Jezus de Messias is, wordt beschreven in het Nieuwe Testament van de Bijbel.  Zij hielden zich op dat moment ook nog aan de joodse regels volgens de Thora.”

Joh 2:23  “En terwijl Hij te Jeruzalem was, op het Paasfeest, geloofden velen in zijn naam, doordat zij zijn tekenen zagen, die Hij deed”
Joh 12:11  “daar vele der Joden ter wille van hém kwamen en in Jezus geloofden”
Joh 12:42  “En toch geloofden zelfs uit de oversten velen in Hem, maar ter wille van de Farizeeën kwamen zij er niet voor uit, om niet uit de synagoge te worden gebannen”
Joh 11:45  “Velen der Joden dan, …, geloofden in Hem”

vervolging door Joden + vlucht

https://www.christipedia.nl/wiki/Vervolging_van_christenen/Geschiedenis
“De eerste vervolging van de gelovigen greep plaats in het Heilige Land, tegen de gemeente van Christus in Jeruzalem.  Nadat Stefanus, de eerste bloedgetuige onder de leerlingen van de Heer Jezus Christus, gedood was, met instemming van Saulus, brak er een grote vervolging uit.”

Hand 8:1  “Nog diezelfde dag brak er een hevige vervolging los tegen de gemeente in Jeruzalem, zodat allen verspreid werden over Judea en Samaria, met uitzondering van de apostelen.”
Hand 8:4  “Degenen die verspreid waren, trokken rond en verkondigden het woord van God.”

Paulus (voordien Saulus genoemd) vervolgt aanvankelijk de Joden die in Christus geloven.
–  Nadien wordt hij zelf geroepen om de boodschap van Christus te verkondigen.

Uit de bijbel, Handelingen hfdst 8 en 9:

Hand 8:3  “Saulus probeerde de gemeente(*) te vernietigen door mannen en vrouwen met geweld uit hun huizen te sleuren en hen te laten opsluiten in de gevangenis.”
(*) ‘gemeente’:  toenmalige gemeenschap van de eerste joden die in Jezus de messias herkenden.
Hand 9:1  “Intussen bedreigde Saulus de leerlingen van de Heer nog steeds met de dood.”
Hand 9:3-5  “Toen hij onderweg was en Damascus naderde, werd hij plotseling omstraald door een licht uit de hemel.  Hij viel op de grond en hoorde een stem tegen hem zeggen: ‘Saul, Saul, waarom vervolg je Mij?’  Hij vroeg: ‘Wie bent U, Heer?’  Het antwoord was: ‘Ik ben Jezus, die jij vervolgt.”
Hand 9:15  “De Heer zei [tegen Ananias om naar Saulus te gaan en voor hem te bidden]: ‘Ga, want hij is het instrument dat Ik gekozen heb om mijn naam uit te dragen onder de volken en hun heersers en onder de Israëlieten.”

Christelijk geloof is gegroeid uit de geschiedenis van het Joodse geloof

https://nl.wikipedia.org/wiki/Christelijke_visies_op_het_jodendom
Kopje: Introductie:
“Het christendom is uit het jodendom ontstaan.  In de begintijd was het christendom louter een aangelegenheid van enkele joden, de aanhangers van het eerste uur waren joden of personen die tot het jodendom waren overgegaan (‘jodengenoten’), en die afgezien van hun visie op Jezus hun geloof op joodse wijze beleefden.”

Romeinen 11:16-21  (Bijbel in Gewone Taal)
“… Het volk van Israël lijkt op een olijfboom.  De wortel van die boom is Gods belofte aan Abraham.  En de takken zijn de mensen van het volk van Israël.  Een deel van die mensen gelooft niet in Jezus Christus.  Zij lijken op takken die van de boom afgebroken zijn.  Jullie zijn geen Joden, maar jullie zijn wel gaan geloven.  Eerst waren jullie takken van een wilde struik, maar nu zijn jullie takken aan de olijfboom geworden.  Alle takken van de olijfboom krijgen hun voedsel uit de wortels, ze leven dankzij de wortels.  Zo is het ook met jullie: jullie leven dankzij de belofte van God.  Maar denk niet dat jullie beter zijn dan de Joden die niet geloven! … “

God heeft Jezus gezonden om te laten zien hoe God is ; en om ons met God te verbinden.

Johannes 14:7-11:
“Als jullie Mij kennen zullen jullie ook mijn Vader kennen, en vanaf nu kennen jullie Hem, want jullie hebben Hem zelf gezien.’  Daarop zei Filippus: ‘Laat ons de Vader zien, Heer, meer verlangen we niet.’  Jezus zei: ‘Ik ben nu al zo lang bij jullie, en nog ken je Me niet, Filippus?  Wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien.  Waarom vraag je dan om de Vader te mogen zien?  Geloof je niet dat Ik in de Vader ben en dat de Vader in Mij is?  Ik spreek niet namens mezelf als Ik tegen jullie spreek, maar de Vader, die in Mij blijft, doet zijn werk door Mij.  Geloof Me: Ik ben in de Vader en de Vader is in Mij.”

Johannes 15:1-5
“Ik ben de ware wijnstok en mijn Vader is de wijnbouwer. …  Blijf in Mij, dan blijf Ik in jullie.  Een rank die niet aan de wijnstok blijft, kan uit zichzelf geen vrucht dragen. …  Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken.  Als iemand in Mij blijft en Ik in hem, zal hij veel vruchten voortbrengen.  Maar zonder Mij kun je niets doen.”

Genesis 3:8
“Toen de mens en zijn vrouw de HEER God in de koelte van de avondwind door de tuin hoorden wandelen, verborgen zij zich voor Hem tussen de bomen.  Maar de HEER God riep de mens: ‘Waar ben je?’“

Joodse gelovigen die Messias erkennen groeit.

https://www.christipedia.nl/wiki/Messiasbelijdende_Joden
“Er is door alle eeuwen heen een minimaal aantal Joden geweest, die Jezus als Messias accepteerden.  In het tweede gedeelte van de twintigste eeuw ontstond een dramatische groei in het aantal Joden dat Jezus als Messias erkende.  Velen van hen hebben hun historische identiteit als Jood zorgvuldig bewaard.  Het gevolg is dat er binnen het universele lichaam van Christus een bepaalde groep gelovigen is, die zich ‘Messiaanse Joden‘ noemen.  Zij zijn zich zeer bewust van de roeping van het volk Israël om een licht voor de volken te zijn.”

Islam:

Mensen van het boek:

https://nl.wikipedia.org/wiki/Oorsprong_van_de_islam
Kopje: Mohammeds houding tegenover joden en christenen
“Zowel joden als christenen werden echter door hem gerespecteerd als Mensen van het Boek.  Moslimgelovigen werden aangemoedigd naar hen te luisteren en hen zelfs te beschermen.  Maar deze ‘dhimmi’s’ moesten wel beseffen dat ze tweederangsburgers waren en als ze zich onafhankelijker wilden opstellen moesten ze terug op hun ondergeschikte plaats gezet worden, goedschiks of kwaadschiks.”

https://nl.wikipedia.org/wiki/Islam
Kopje: Grondslag van de islam
“Joden en christenen worden de ‘Mensen van het Boek‘ genoemd en daar de Koran fragmentarisch is opgebouwd, geeft de Koran het advies om bij twijfel de Mensen van het Boek te raadplegen.”  

https://nl.wikipedia.org/wiki/Mohammed
Kopje: Joden en christenen
“De voor de Arabieren revolutionaire religieuze ideeën worden in de Koran nadrukkelijk in verband gebracht met de Mensen van het boek (ahl al-kitab), een uitdrukking die verwijst naar de joodse en christelijke gemeenschappen op het Arabisch schiereiland.  Soera Jonas 94 daagt de tegenstanders van Mohammed zelfs uit om de Mensen van het Boek te consulteren voor onweerlegbaar bewijs voor de waarheid van zijn boodschap: “En als u over hetgeen Wij tot u hebben nedergezonden twijfelt, vraagt dan degenen die het Boek vóór u hebben gelezen.” “

https://mens-en-samenleving.infonu.nl/religie/167069-jodendom-christendom-en-islam-overeenkomsten-verschillen.html
“Christenen en joden worden in de Koran als de bewaarders van de Schrift genoemd (Soera 5:44).”
“God gaf de Schrift aan joden en christenen opdat zij aan de gehele wereld en ieder volk de ware kennis van God bekend konden maken (Soera 3:187).”

Over Mohammed:

https://nl.wikipedia.org/wiki/Mohammed
“Hij was ook actief als staatsman, sociaal hervormer, koopman, filosoof, redenaar, leraar, wetgever, militair leider en filantroop.”

Kopje: Profeetschap in Mekka
“Volgens de tradities zou Mohammed zich in de maand ramadan in het jaar 610 teruggetrokken hebben in de grot van Hira toen hem de engel Djibriel (Gabriël) verscheen en hem aanwees als profeet van God.”

Kopje: Traditionele visie
“Gedurende de periode dat Mohammed in Mekka predikte, drong hij er hen op aan om te stoppen met hun polytheïsme en slechts één God te aanbidden. …  Na twaalf jaar van vervolging van de moslims onder Mohammed door de Mekkanen vertrokken de eersten naar de stad Medina waar ze een islamitisch bestuur vestigden. …  Die gemeenschap was niet alleen religieus maar ook politiek.  De Mekkanen blijven echter in conflict met de moslims en deze situatie eindigt pas wanneer Mohammed in 629 Mekka gewapenderhand verovert.”

Kopje: Terugkeer naar Mekka
“Daarop overvielen de moslims met een leger van 10.000 soldaten Mekka.  Mohammed kondigde algehele amnestie voor de Qoeraisj af, op voorwaarde dat zij zich niet tegen Mohammeds heerschappij zouden verzetten.  Na de terugkeer in Mekka werd de Ka’aba door Mohammed gezuiverd van de in totaal 360 afgoden in en rondom de Ka’aba.”

Oorsprong van islam is historisch problematisch

https://nl.wikipedia.org/wiki/Oorsprong_van_de_islam

Kopje: Historisch problematische periode
“Verscheidene hierna te noemen westerse auteurs zijn tot de conclusie gekomen, dat de traditionele islamitische versie van de vroege geschiedenis van de islam (zeg de 7^e eeuw na Chr.) problematisch is en niet strookt met archeologische en geschiedkundige bevindingen. …  Er zijn zeer weinig primaire bronnen uit de periode zelf.  Geen enkel Arabisch geschrift uit die tijd zelf (in deze verder toch ook toen al gealfabetiseerde wereld) beschrijft Mohammed als persoon.”    Lees verder in link…

Veelgodendom

https://nl.wikipedia.org/wiki/Geschiedenis_van_de_islam
“Door handelscontacten met andere volkeren, zoals de joden, de Byzantijnse en Abessijnse christenen en de Perzische zoroastristen, hadden de Arabieren reeds kennis van verschillende monotheïstische godsdiensten. Zelf waren de Arabieren in Mekka henotheïstische, dat wil zeggen dat ze meerdere goden aanbaden, waarvan er wel een als oppergod werd beschouwd.”

https://www.muziektheaterproducties.nl/educatie-boodschapper/index.php?page=polytheisme-en-monotheisme
” Toen Mohammed met zijn oom naar Jeruzalem ging, maakte hij kennis met het Christendom.  De Christenen vereerden maar één God, terwijl Mohammed gewend was dat er meerdere goden en godinnen waren om te eren. …
De meeste Arabische stammen vereerden natuurgoden en daarvan kenden zij er een heleboel.  Dat geloven in het bestaan van meerdere goden en godinnen noemen we polytheïsme  (poly=veel en theo=god).  Ze werden aanbeden voor een goede oogst en vruchtbaarheid.  De plek om hun goden en godinnen te vereren was de Ka’ba.  Dit was een kubusvormig gebouw met in één hoek een zwarte steen (meteoriet) die uit de hemel op aarde zou zijn gevallen (de Hadjar al Aswad).  Deze meteoriet werd door alle stammen vereerd.  Op deze heilige plek plaatsten alle stammen hun eigen godsbeelden. In totaal stonden er wel 360 beelden. …
Op handelsreis met zijn oom in Jeruzalem ontdekte Mohammed dat je ook in één God kunt geloven.  Eén die alle andere overstijgt.”

Mohamed niet welkom met idee van één God

https://nl.wikipedia.org/wiki/Geschiedenis_van_de_islam
Kopje Mekka:
“De ‘overgave aan de ene God’ was niet alleen een nieuw begrip voor de trotse Arabieren, de inwoners van Mekka vreesden vooral dat hij hun bron van inkomsten, de cultische verering van zo’n 360 goden in de Kaäba, zou ondermijnen.”

Mohamed stichter van een nieuwe staat – oorlogen

https://nl.wikipedia.org/wiki/Geschiedenis_van_de_islam
Kopje: De eerste islamitische gemeenschap in Medina:
“Van een door zijn Mekkaanse stadsgenoten als excentriek en schadelijk beschouwd individu, werd hij nu de stichter van een staat”

Kopje: Expedities tijdens Mohamed zijn leven …    (lees in link)

Verbond van God niet met Ismael maar met Isaak

God zegt dat Zijn verbond niet door Ismaël zal verder gaan maar door een zoon met Abrahams vrouw Sara.  Deze zoon moet hij Isaak noemen.
Uit de bijbel:  Genesis 17:18-19 
“En hij [Abraham] antwoordde God: ‘Al zou Ismaël maar onder uw bescherming mogen staan.’  Maar God zei: ‘Nee, je vrouw Sara zal je een zoon baren, die je Isaak moet noemen, en met hem zal Ik mijn verbond voortzetten.  Het zal een eeuwigdurend verbond zijn, dat ook voor zijn nakomelingen zal gelden.“

God stuurt de nakomelingen van zijn bijvrouwen naar het Oosterland

Uit de bijbel: Genesis 25:5-6 [HSV]
“Abraham gaf alles wat hij had aan Isaak [zoon van zijn vrouw Sarah], maar aan de zonen van de bijvrouwen die Abraham had, gaf Abraham geschenken.  Hij stuurde hen, toen hij nog leefde, bij zijn zoon Isaak vandaan in oostelijke richting, naar het Oosterland.”

== Integrale artikels: ==

Artikel 1:  Gods weg met Ismaël (Zoeklicht). Auteur: Ton Stier

Artikel 2:  Een antwoord op de islam ; Is Isa [de Jezus v/d islam] dezelfde als Yeshua [de Jezus v/d bijbel] ?
Een zeer waardevol artikel dat goed gedocumenteerd een aantal facetten van de islam vergelijkt met het joods/christelijk geloof ; God en Allah, Jezus ‘Isa’ en Jezus ‘Jeshua’, het ontstaan van geschriften (inclusief betrouwbaarheid), en veel nuttige achtergrondinformatie.
De auteur van dit artikel, dr. Mark Durie, is een Anglicaanse dominee van ST. Hilary’s Anglicaanse kerk Kew.  Hij is ook een senior medewerker van de Faculteit Taalkunde en Toegepaste taalkunde aan de Universiteit van Melbourne, met de titel professor, en was vroeger het hoofd van die faculteit.  Hij heeft enkele boeken over de taal en de cultuur van de Atjehnesen, een islamitische stam in Indonesië, geschreven, en werd gekozen in de Australische Academie van Menswetenschappen in 1992 voor zijn onderzoekswerk.

Onderlijnde passages geven de mogelijkheid om snel een aantal kernpunten mee te nemen.
Vet gedrukte passages verwijzen naar uitspraken in mijn video.

Artikel 1: Gods weg met Ismael

https://www.zoeklicht.nl/artikelen/gods+weg+met+ismal_6080   

De Heere heeft aan de twee halfbroers Isaäk en Ismaël grote beloften gegeven, die tot op zekere hoogte ook nog vergelijkbaar zijn.
Als Abraham aan God vraagt: ‘Och, zou Ismaël voor Uw aangezicht mogen leven!’, luidt Gods antwoord: ‘Integendeel, uw vrouw Sara zal u een zoon baren en u moet hem de naam Isaäk geven.  Ik zal Mijn verbond met hem maken, tot een eeuwig verbond voor zijn nageslacht na hem’ (Genesis 17:18-19).  Maar laten we niet vergeten wat de Heere daarna zegt: ‘Wat Ismaël betreft, heb Ik u verhoord.  Zie, Ik heb hem gezegend en zal hem vruchtbaar maken en hem uitermate talrijk maken: twaalf (!) vorsten zal hij verwekken en Ik zal hem tot een groot volk(!) maken’ (Genesis 17:20).
Hoewel Isaäk de zoon van het verbond blijft, inclusief alle beloften, zegeningen en verantwoordelijkheden, wordt dus ook Ismaëls nageslacht gezegend en talrijk gemaakt.  Dit laatste blijkt mede uit de omvang van hun territoriaal gebied: ‘Zijn (Ismaëls) nakomelingen woonden vanaf Havila tot Sur, dat ten oosten van Egypte ligt, in de richting van Assur. Zij vestigden zich tegenover al hun verwanten’ (Genesis 25:18).

Vlucht naar Egypte
Havila betekent mogelijk ‘zandig land’, naar het zanderige Arabische schiereiland, door Flavius Josephus aangeduid als het gebied ‘van de Eufraat tot aan de Rode Zee’.  We komen het in de Bijbel onder andere tegen in Genesis 2 ‘als het land van Havila’ (vers 11), stroomgebied van de Pison.  
Bij Sauls oorlogvoering tegen Amalek lezen we: ‘Saul versloeg de Amalekieten vanaf Havila tot in de richting van Sur, dat tegenover Egypte ligt’ (1 Samuël 15:7).
Sur, dat ‘muur’ of ‘fort’ betekent, was de naam van de Egyptische verdedigingsmuur waar een handelsroute lag.  Op de weg naar Sur werd Hagar, tijdens haar vlucht voor Sarai, door de Engel des HEEREN gevonden.  Die weg was voor haar kennelijk de kortste (vlucht)route naar haar geboorteland Egypte (Genesis 16:7).

Ismaël, Midjan en Edom
Wetenschappers hebben zich afgevraagd hoe het kon dat Ismaëls nageslacht en hun grondgebied in korte tijd zo groot kon worden.  Opvallend is echter dat de Midjanieten ook als Ismaëlieten worden aangeduid.
Midjan was evenals Ismaël een halfbroer van Isaäk, maar dan uit Abrahams verbintenis met Ketura (Genesis 25:2).  Hoezeer beiden verstrengeld zijn, blijkt uit Genesis 37:28 waar de Midjanitische kooplieden, die Jozef voor twintig zilverstukken kopen, Ismaëlieten worden genoemd.  Hetzelfde vinden we in Richteren 8:22-24 waar beide namen door elkaar worden gebruikt, zij het dat de Ismaëlieten – zo lezen we hier – aan hun koopwaar van onder andere gouden ringen herkenbaar waren.  Mogelijk dat de Ismaëlieten zich verzwagerd hebben met de zonen van Ketura.
Verder lezen we in Genesis 28:8-9 dat Esau (broer van Jakob) Machalat, een dochter van Ismaël, tot vrouw neemt, wat weer duidt op een mogelijke vermenging van Edomieten (nageslacht van Esau) en de Ismaëlieten (nageslacht van Ismaël).  Beiden behoren tot de vijanden van Israël, zo blijkt uit Psalm 83: ‘Want samen hebben zij in hun hart beraadslaagd; dezen hebben een verbond tegen U gesloten: de tenten van Edom en de Ismaëlieten, Moab en de Hagrieten’ (vers 6).  De Hagrieten zijn ook weer een Arabische stam die uit Hagar zijn voortgekomen en waartegen Saul de strijd aanbond (1 Kronieken 5:10,19,20).

De islam
Sinds de opkomst van de islam is deze religie de belangrijkste factor die de Arabische volken als één grote familie samenbindt.  Dat zelfs in de beste families weleens ruzie voorkomt, is hier natuurlijk wel op zijn zachtst van toepassing.  Maar toch… de door de islam beschouwde profeet Mohammed zou een afstammeling van Ismaël zijn en dus is het niet verwonderlijk dat Arabische volken, waar de islam de dominante religie is, zich met Ismaël identificeren.  Daarbij komt dat volgens de Koran niet Isaäk maar Ismaël, als Abrahams oudste zoon, automatisch de wettige erfgenaam van Gods beloften aan Abraham moet zijn.
Hier zien we hoe de Bijbel en de Koran ieder een eigen onverenigbare weg gaan.
Bijbel: Abraham –> Isaäk –> Jakob –> Juda -> Christus.
Koran: Abraham –> Ismaël –> Mohammed.
De broederstrijd tussen en Isaäk en Ismaël heeft dus sinds de opkomst van de islam in de zesde eeuw een religieus karakter gekregen.  Het klinkt wel heel mooi te zeggen dat Jodendom, christendom en islam gezamenlijk teruggaan tot Abraham.  Maar bedenk wel dat de islam zichzelf als erfgenaam van alle Abrahamitische zegeningen beschouwt en tevens stellig beweert dat God geen Zoon heeft.  En ook dat is onverenigbaar met de Bijbelse waarheid omtrent het Zoonschap van Christus.  Over die ontkenning schrijft Johannes: ‘Wie is de leugenaar anders dan hij die loochent dat Jezus de Christus is? Dat is de antichrist, die de Vader en de Zoon loochent.’
Sjiitische moslims verwachten dan ook niet de komst van Christus als de Zoon en Erfgenaam, Die volgens Psalm 2 alle volken tot Zijn bezit krijgt toegewezen, maar de Mahdi, de Twaalfde Imam die de wereld onder heerschappij van de islam zal brengen.

De sluier vernietigd
Zal er dan nooit een einde komen aan deze broederstrijd?  Laten we nog eens terugkeren naar de Bijbelse geschiedschrijving.  Het lijkt wel of Ismaël na Genesis 21 niet meer op het toneel terugkeert, totdat we lezen in Genesis 25: ‘Abraham gaf alles wat hij had aan Isaäk, maar aan de zonen van de bijvrouwen die Abraham had, gaf Abraham geschenken. Hij stuurde hen, toen hij nog leefde, bij zijn zoon Isaäk vandaan in oostelijke richting, naar het Oosterland(!)’ (vers 5-6).
Zie hier opnieuw de bevestiging van Isaäks erfgenaamschap.  Maar dan ontmoetten de beide broers elkaar weer voor het eerst aan het graf van hun vader Abraham: ‘Toen gaf Abraham de geest en stierf in goede ouderdom, oud en van het leven verzadigd, en hij werd met zijn voorgeslacht verenigd.  Isaäk en Ismaël, zijn zonen, begroeven hem in de grot van Machpela¹, die tegenover Mamre ligt, op de akker van Efron, de zoon van Zohar, de Hethiet’ (Genesis 25:8-9).
Wonderlijk hoe de dood van Abraham de broers (hier beide als zonen van Abraham aangeduid) weer bijeenbrengt.  Misschien dat we hierin een heenwijzing mogen zien naar de dood van de Zoon van Abraham (Matteüs 1:1), Die de basis is voor de toekomstige verzoening tussen deze broedervolken en de volle vervulling van Gods beloften aan hen.
Als we voorts bedenken dat ‘de sluier’ een van de meest opvallende kenmerken van het islamitische straatbeeld vormt, is het dan niet wonderlijk om in de profetie van Jesaja 25 te lezen: ‘En Hij zal op deze berg verslinden de sluier waarmee het gezicht van alle volken omsluierd is, en de bedekking waarmee alle naties bedekt zijn’ (vers 7)?  Wat een dag zal dat zijn!

Auteur: Ton Stier

Artikel 2: Een antwoord op de islam

Een zeer waardevol artikel dat goed gedocumenteerd de leer van de islam vergelijkt met de leer van de bijbel ; God en Allah, Jezus ‘Isa’ en Jezus ‘Jeshua’, het ontstaan van geschriften (inclusief betrouwbaarheid), en veel nuttige achtergrondinformatie.
https://answering-islam.org/Dutch/durie/isademoslimjezus.htm

Vandaag horen we meer en meer dat het christendom en de islam Jezus ‘delen’; dat hij behoort tot beide religies.  Zo ook met Abraham: er wordt gesproken over de ‘Abrahamitische beschaving’ zoals men eens sprak over ‘joods-christelijke beschaving’.  Deze verandering in denken laat de groeiende invloed van de islam zien.
Dit artikel biedt informatie over, en een reflectie op, de ‘moslim-Jezus’.  Het probeert te helpen om de bovengenoemde trend in de juiste context te zien.

Islam het oergeloof.

De islam beschouwt zichzelf niet als een geloof dat volgt op het jodendom en het christendom, maar als een oerreligie, het geloof waar het joden- en het christendom volgende ontwikkelingen op zijn.  De islam beschouwt zichzelf niet als een geloof dat volgt op het jodendom en het christendom, maar als een oerreligie, het geloof waar het joden- en het christendom volgende ontwikkelingen op zijn.  In de koran lezen we: “Abraham was noch een Jood, noch een Christen, maar hij was een oprechte moslim.  En hij behoorde niet tot de afgodendienaren.” (Soera 3:67).  Daarom zijn vandaag de dag de moslims, en niet de christenen of joden, de ware vertegenwoordigers van Abrahams geloof. (Soera 1:135)

De bijbelse profeten waren allen moslims

Veel profeten uit het verleden ontvingen de ene religie van de islam (Soera 42:13).  Wie waren deze profeten uit het verleden?  Volgens de soera Het vee (Soera 6:83-86) zijn dit: Ibrahiem (Abraham), Ishaaq (Isaäk), Ja’qoeb (Jacob), Noeh (Noach), Dawoed (David), Soelaimaan (Salomon), Ajjoeb (Job), Joesoef (Jozef), Moesa (Mozes), Haroen (Aäron), Zakarieja (Zacharias), Jahja (Johannes de doper), ‘Isa (Jezus), Iljas (Elia), Isma’iel (Ismaël), Al-Jasa’ (Elisa), Joenoes (Jona) en Loet (Lot).

De moslim-‘Isa (Jezus)

Er zijn twee bronnen voor ‘Isa, de moslim-Jezus.  De koran geeft de geschiedenis van zijn leven weer, en de hadieth – herinneringen van Mohammeds woorden en daden – maakt zijn rol duidelijk in het moslimgeloof aangaande de toekomst.

De koran

‘Isa, was een profeet van de islam

Jezus’ ware naam, volgens de koran, was ‘Isa.  Zijn boodschap was de pure islam, onderwerping aan Allah. (Soera 3:84).  Zoals alle moslimprofeten voor hem, en Mohammed na hem, was ‘Isa een wetgever, en christenen moeten zich aan zijn wet onderwerpen (Soera 3:50; 5:47).  ‘Isa’s eerste discipelen waren ook ware moslims, omdat zij zeiden: “Wij geloven en getuigt Gij, dat wij ons hebben onderworpen.” (Soera 5:111)

De boeken

Zoals alle profeten van de islam voor hem, ontving ‘Isa zijn openbaring van de islam in de vorm van een boek (Soera 6:89).  ‘Isa’s boek wordt de indjiel of het evangelie genoemd (Soera 5:46).  De Thora was Mozes’ boek, en de Zaboer (psalmen) was Davids boek.  Daarom worden joden en christenen “mensen van het boek” genoemd.  De enige religie geopenbaard in deze boeken was de islam (Soera 3:19).

Zoals met andere voorgaande profeten, bevestigde ‘Isa’s openbaring voorgaande profetische openbaringen (Soera 3:50, 84; 5:46; 61:6).  Mohammed zelf bevestigde alle voorgaande openbaringen, inclusief die van ‘Isa (Soera 4:47), en daarom moeten moslims geloven in de openbaring die ‘Isa ontving (Soera 1:136).  Echter, na ‘Isa ging de Indjiel in zijn originele vorm verloren.  Vandaag de dag is de koran de enige zekere gids naar ‘Isa’s onderwijs.

De biografie van ‘Isa

Volgens de koran, was ‘Isa de Messias.  Hij werd gesteund door de ‘Heilige Geest’ (Soera 2:87; 5:110).  Naar hem wordt ook verwezen als het “Woord van Allah” (Soera 4:171).

‘Isa’s moeder Marjam was de dochter van ‘Imraan, (Soera 3:35, 36) – vergelijk de Amran van Exodus 6:20 – en de zus van Aäron (en Mozes) (Soera 19:28). Zij werd opgevoed door Zacharias (de vader van Johannes de Doper) (Soera 3:37).  Terwijl ze nog maagd was (Soera 19:19-21) baarde Marjam ‘Isa op een verlaten plaats onder een dadelpalm (Soera 19:22 en verder) (Niet in Bethlehem).

‘Isa sprak terwijl hij een baby in de wieg was (Soera 3:46; 5:110; 19:30).  Hij verrichte verschillende andere wonderen, waaronder het tot leven beademen van kleien vogels, het genezen van blinden en leprozen, en het opwekken van doden (Soera 3:49; 5:110).  Hij kondigde ook de komst van Mohammed aan (Soera 61:6).

‘Isa stierf niet aan een kruis

Christenen en joden hebben met hun geschriften geknoeid (Soera 3:69-71).  Hoewel christenen geloven dat ‘Isa aan een kruis stierf, en joden beweren dat zij hem doodden, werd hij in werkelijkheid niet gedood of gekruisigd, en diegenen die zeiden dat hij werd gekruisigd logen (Soera 4:157).  ‘Isa stierf niet, maar voer op naar Allah (Soera 4:158).  Op de dag van de Opstanding zal ‘Isa zelf een getuige zijn tegenover joden en christenen voor het geloven in zijn dood (Soera 4:159).

Christenen zouden de islam moeten aannemen, en alle ware christenen zullen dit

Christenen (en joden) konden niet bevrijd worden van hun onwetendheid totdat Mohammed de koran als duidelijk bewijs kwam brengen (Soera 98:1).  Mohammed was Allah’s gift aan christenen om misverstanden te corrigeren.  Zij zouden Mohammed als Allah’s Boodschapper moeten accepteren, en de koran als zijn laatste openbaring. (Soera 5:15; 57:29; 4:47)

Sommige christenen en joden zijn getrouw en geloven waarlijk. (Soera 3:113, 114).  Ieder van die ware gelovigen zullen zich aan Allah onderwerpen door Mohammed als de profeet van de islam aan te nemen, dat wil zeggen zij zullen moslim worden (Soera 3:199).

Hoewel joden en heidenen de grootste vijandigheid zullen hebben tegenover moslims, zijn het de christenen die het vriendschappelijkst jegens de gelovigen zijn. (Soera 5:82).  Ware christenen zullen Mohammeds vijanden niet liefhebben (Soera 58:22).  Met andere woorden, iemand die Mohammed afwijst is niet een waar christen.

Christenen die de islam accepteren of afwijzen

Sommige joden en christenen zijn ware gelovigen, zij die de islam aangenomen hebben: de meeste zijn overtreders (Soera 3:110).
Veel monniken en rabbi’s zijn hebzuchtig naar rijkdom en zorgen ervoor dat mensen niet tot Allah komen (Soera 9:34, 35).

Christenen en joden die niet geloven in Mohammed gaan naar de hel (Soera 98:6).

Moslims zullen geen christenen of joden als vrienden nemen (Soera 5:51).  Zij moeten tegen christenen en joden vechten die de islam afwijzen totdat zij opgeven, het hoofdelijke beschermgeld betalen en vernederd zijn (Soera 9:29).
Hier kunnen honderden koranverzen aan worden toegevoegd met betrekking tot het onderwerp van djihaad volgens het pad van Allah, als ook het “Boek van de Djihaad” uit de hadieth.

Christelijke geloofsleringen

Christenen worden geboden niet te geloven dat ‘Isa de zoon van God is: “Het is verre van Zijn heiligheid, dat Hij een zoon zou hebben.” (4:171; 25:2). ‘Isa was slechts een geschapen menselijk wezen, en een dienaar van Allah. (4:172; 3:59)

De koran beweert dat christenen geloven in een godengezin: Vader God, moeder Maria en ‘Isa de zoon, maar ‘Isa verwierp deze lering (Soera 5:116).   De leerstelling van de Drieëenheid is ongeloof en een pijnlijk lot wacht op hen die dit geloven (Soera 5:73).

‘Isa (Jezus) in de hadieth

‘Isa de vernietiger van het christendom

De profeet ‘Isa zal een belangrijke rol in de eindtijd spelen, het vestigen van de islam en het voeren van oorlog totdat hij alle religies vernietigt met uitzondering van de islam.  Hij zal de duivel (Daddjal), een apocalyptische anti-Christus figuur, doden.

In één van Mohammeds overleveringen lezen we dat er geen andere profeten zullen komen totdat ‘Isa terugkeert als “een man van middelmatige lengte, of rossig van aangezicht, met twee lichte kledingstukken aan, lijkend alsof zweetdruppels van zijn hoofd vallen hoewel dat niet nat zal zijn.  Hij zal voor de zaak van de islam vechten.  Hij zal het kruis breken, varkens doden, en de hoofdelijke beschermgeld-betaling afschaffen.  Allah zal alle religies met uitzondering van de islam vernietigen.  Hij (‘Isa) zal de duivel vernietigen en zal 40 jaar op aarde leven en dan sterven” (Soenan Aboe Dawoed, Boek 37: 4310).  De Sahieh Moeslim heeft een variant op deze overlevering: “De zoon van Maria… zal spoedig onder u afdalen als een rechter.  Hij zal… het betalen van het beschermgeld afschaffen en de rijkdom zal in die mate uitvloeien dat niemand liefdadigheidsgiften zal aannemen.” (Sahieh Moeslim 287).

Wat betekenen deze uitspraken?  Het kruis is een symbool van het christendom.  Het breken van het kruis betekent het afschaffen van het christendom.  Varkens worden geassocieerd met christenen. Onder islamitische wet wordt door de belasting-betaling de bescherming gekocht van de levens en eigendommen van de overwonnen “mensen van het boek” (Soera 9:29).  De afschaffing van de belasting-betaling betekent dat de djihaad tegen christenen (en joden) die onder de islam wonen wordt hervat.  Zij moeten zich bekeren tot de islam, of anders gedood of tot slaaf gemaakt worden. De overvloed aan rijkdom verwijst naar de buit van deze overwinning voor de moslims.  Dit is wat de moslim-‘Isa zal doen wanneer hij in de laatste dagen terugkeert.

Moslimjuristen bevestigen deze interpretatie: bekijk, bijvoorbeeld, het bevel van Ahmad ibn Naqib al-Misri (d. 1368).

“… de tijd en de plaats voor [de hoofdelijke belasting] is voor de laatste komst van Jezus (vrede zij met hem).  Na zijn laatste komst zal niets dan de islam van hen aanvaard worden, want de hoofdelijke belasting geldt alleen tot Jezus’ komst (op hem en onze Profeet zij vrede)…” (The Reliance of the Traveller.  [naar het Engels] vertaald door Nuh Ha Mim Keller, p. 603).

Ibn Naqib gaat verder door te zeggen dat als Jezus terugkeert, hij zal “als een volgeling” van Mohammed zal regeren.

Kritisch commentaar op de moslim-‘Isa (Jezus)

‘Isa is geen historisch figuur

De koranische ´Isa is geen historisch figuur.  Zijn identiteit en rol als een profeet van de islam zijn alleen gebaseerd op veronderstelde openbaringen aan Mohammed van meer dan vijf eeuwen na het leven en dood van de historische Jezus.

Jezus’ naam was nooit ‘Isa

Jezus’ moedertaal was het Aramees.  In zijn eigen leven werd hij in het Aramees Yeshua en in het Grieks Jesu genoemd.  Dit is gelijk aan dezelfde persoon John te noemen wanneer men Engels spreekt, of Jean wanneer men Frans spreekt.  Jesu is de Griekse vorm van het Aramese Yeshua.  (De ‘s’ aan het eind in Jesus is een Griekse taalkundige uitgang.)  Yeshua zelf is een vorm van het Hebreeuwse Yehosua’, wat betekent ‘de Heer is redding’.  Echter, Yehosua’ wordt gewoonlijk in het Nederlands als Jozua vertaald.  Dus Jozua en Jezus zijn varianten van dezelfde naam.

Het is interessant dat Jezus’ naam Yehoshua’ in zich de juiste Hebreeuwse naam voor God bevat, de eerste lettergreep Yeh- is kort voor YHWH ‘de HERE’.

Yeshua van Nazaret werd nooit ‘Isa genoemd, de naam die de koran aan hem geeft.  Arabisch sprekende christenen verwijzen naar Jezus als Yasou’ (van Yeshua) niet ‘Isa.

Jezus ontving geen ‘boek’

Volgens de koran was het aan ‘Isa geopenbaarde ‘boek’ de Indjiel.  Het woord Indjiel is een gecorrumpeerde vorm van het Griekse euangellion, ‘goed nieuws’ of evangelie.  Wat was dit euangellion?  Dit was juist hoe Jezus verwees naar zijn boodschap: als het goede nieuws.  De uitdrukking euangellion verwees niet naar een vastomlijnd geopenbaarde tekst, er is absoluut geen bewijs dat Jezus een ‘boek’ met openbaringen van God ontving.

De ‘evangeliën’ van de bijbel zijn biografieën.

De term euanggelion werd later gebruikt als een titel voor de vier biografieën van Jezus die door Matteüs, Marcus, Lucas en Johannes waren geschreven, de ‘evangeliën’.  Dit was een tweede ontstane betekenis van het woord.  Blijkbaar is dit waar Mohammed het fout had met het idee dat de Indjiel een ‘boek’ zou zijn.

De meeste zogenaamde profeten van de islam ontvingen geen boek

Bijna alle van de zogenaamde ‘profeten’ van de islam, wiens namen van de Hebreeuwse geschriften genomen zijn, ontvingen geen ‘boek’ of een wet.  Bijvoorbeeld, de Psalmen is niet een boek dat de islam openbaart, zoals de koran beweert, maar een verzameling aanbiddingsliederen, waarvan slechts enkele van David zijn.  Er is in de bijbelse geschiedenis van David geen splinter bewijs dat hij een wetboek voor de Israëlieten ontving.  Zij hadden reeds de Torah van Mozes om te volgen. Daarom was David geen profeet in de koranische betekenis van het woord.  Overeenkomstig zijn de meeste door de islam beweerde profeten noch wetgevers noch leiders.

Bijbelse profetie en islamitisch profetie zijn niet hetzelfde

Het bijbelse begrip van profetie is nogal verschillend van dat van Mohammeds.  Een bijbelse profetie wordt niet beschouwd als een hemelse eeuwige pre-existerende tekst zoals de koran, maar een boodschap van God voor een bepaalde tijd en plaats.  Een bijbelse profeet is iemand aan wie God verborgen dingen openbaart, en die vervolgens als Gods verwoorder handelt.  Toen een Samaritaanse vrouw Jezus een profeet noemde (Johannes 4:19) was het omdat hij gesproken had over dingen in haar leven die hij alleen bovennatuurlijk had kunnen weten.  Het christelijke geloof leert dat Jezus een profeet was, maar hij bracht geen ‘boek’: hijzelf was het levende “Woord van God”, een titel die in de koran voor ‘Isa gebruikt wordt.

In geen geval werden alle profetieën waarin de bijbel naar verwezen wordt, onderdeel van de bijbeltekst.  De bijbel bestaat uit een wijde variatie aan materiaal oorspronkelijk geschreven voor veel verschillende doelen, die brieven, liederen, liefdespoëzie, historische vertellingen, wetboeken, spreekwoorden als ook profetische passages bevat.  Deze worden als door God geïnspireerd beschouwd, maar niet als gedicteerd uit een tijdloos hemels boek.

Als profetische historie bevat de koran veel fouten en anachronismen

De bewering dat Jezus niet door kruisiging werd geëxecuteerd is zonder enig historisch bewijs.  Eén van de dingen waar alle vroege bronnen het over eens zijn is Jezus’ kruisiging.

Marjam de moeder van ‘Isa wordt een zus van Aäron, en ook de dochter van Aärons vader ‘Imraan (Hebreeuws: Amram) genoemd.  Blijkbaar heeft Mohammed Maria (Hebreeuws: Mirjam) verward met de Mirjam uit Exodus.  De twee leefden meer dan tweeduizend jaar na elkaar!

In de bijbel is Haman de minister van Ahasverus in Medië en Perzië (Ester 3: 1-2). Niettemin plaatst de koran hem meer dan duizend jaar eerder als een minister van een Egyptische Farao.

De bewering dat christenen in drie Goden geloven – Vader, zoon Jezus en moeder Maria – is onjuist.  De koran heeft het ook verkeerd door te beweren dat de joden zeggen dat Ezra (Oezair) een zoon van God was (Soera 9:30).  De beschuldiging tegen christen- en jodendom van polytheïsme is slecht geïnformeerd zijn en onjuist (Deuteronomium 6:4, Jacobus 2:19a).

Het verhaal van ‘de man met de twee hoorns’ (Soera 18:83 vergelijk ook Daniël 8:3, 20-21) is afgeleid van het verhaal van Alexander de Grote.  Zeker was Alexander de Grote geen moslim.

Het probleem met de naam ‘Isa is reeds behandeld.  Andere bijbelnamen worden ook in de koran verkeerd begrepen, en hun betekenis is verloren gegaan.  Bijvoorbeeld Elisa, dat ‘God is redding’ betekent, wordt in de koran gepresenteerd als al-Yasja’, El ‘God’ veranderend in a l- ‘de’.  (De islamitische traditie deed hetzelfde met Alexander de Grote, door hem al-Iskandar ‘de Iskander’ te noemen).  Abraham ‘Vader van velen’ (vergelijk Genesis 17:5) zou accurater gerepresenteerd worden als Aboerahim in plaats van Ibrahiem aangezien Aboe ‘vader’ betekent.

De koran laat een Samaritaan het gouden kalf maken, dat door de Israëlieten in de wildernis aanbeden werd (Soera 20: 85) tijdens de Uittocht.  In werkelijkheid was het Aäron (Exodus 34:1-6). De Samaritanen bestonden niet tot enkele eeuwen later.  Zij waren afstammelingen van de noordelijke Israëlieten eeuwen na de Uittocht.

Veel koranverhalen kunnen worden getraceerd tot joodse en christelijke volksvertellingen en ander verzonnen literatuur.  Bijvoorbeeld het verhaal van Abraham die de afgodsbeelden vernietigt (Soera 37) wordt gevonden in een joodse volksvertelling, de Midrash Rabbah.  Het koranische verhaal van Zacharias, de vader van Johannes de Doper, is gebaseerd op een christelijke fabel uit de tweede eeuw.  Het verhaal dat Jezus werd geboren onder een palmboom is ook gebaseerd op een latere fabel, alsook het verhaal dat Jezus vogels tot leven wekt.  Alles wat de koran over het leven van Jezus zegt dat niet wordt terug gevonden in de bijbel, kan getraceerd worden tot verzonnen fabels van meer dan 100 jaar na Jezus’ dood.

Jezus’ titels als Messias en Woord van God, die de koran gebruikt, worden in de koran niet uitgelegd.  Nu in de bijbel, vanwaar zij genomen zijn, worden deze titels goed geïntegreerd in een omvattend theologisch systeem.

De koran noemt de Heilige Geest in verband met Jezus, door gebruik te maken van bewoordingen uit de evangeliën.  Ibn Ishaak (Het leven van Mohammed) doet verslag van Mohammed door te zeggen dat deze ‘Geest’ de engel Gabriël was (vergelijk ook soera 16:102, 2:97).  Echter, de bijbelse bewoording ‘Geest van God’ (Roeach Elohim) of ‘Heilige Geest’ kan alleen worden begrepen in het licht van de Hebreeuwse geschriften.  Het verwijst zeker niet naar een engel.

Jezus’ veronderstelde voorspelling van Mohammeds komst (Soera 61:6) lijkt te zijn gebaseerd op een verkeerde lezing van Johannes 14:26, een passage die in feite naar de Geest verwijst.

De Hebreeuwse geschriften waren Jezus’ bijbel.  Hij bevestigde hun autoriteit en betrouwbaarheid en preekte uit hen.  Van dezelfde geschriften kende hij God als Adonai Elohim, de HERE God van Israël.  Hij noemde God niet Allah, dat een titel schijnt te zijn geweest voor een heidense Arabische godheid aangebeden in Mekka voor Mohammed.  Mohammeds heidense vader, die stierf voordat Mohammed was geboren, droeg reeds de naam ‘Abd-Allah “slaaf van Allah”, en zijn oom werd Obeid Allah genoemd.

We lezen dat soera 53:19-23 probeert het heidense Arabische geloof te weerleggen dat Allah dochters had genaamd al-‘Oezza, al-Laat en Manaat. (Zie ook soera 16:57 en 6:100).

De bijbelverhalen zijn rijk aan historische details, vele door de archeologie bevestigd.  Zij beslaan meer dan duizend jaren, en openbaren een lang proces van technologische en culturele ontwikkeling.  In tegenstelling tot de heilige geschiedenis van de koran die zonder archeologische steun is.  Haar gefragmenteerde en losgekoppelde verhalen bieden geen authentieke weerspiegeling van historische culturen.  Geen plaatsnamen van het oude Israël worden genoemd, zelfs Jeruzalem niet.  Veel van de veronderstelde historische gebeurtenissen die in de koran weergegeven zijn hebben geen onafhankelijke bron ter bevestiging.  Bijvoorbeeld, er wordt verteld dat Abraham en Ismaël de Kaäba in Mekka bouwden (Soera 1:127), maar dit is geheel zonder bewijs.  Het bijbelse verslag, ouder dan 1000 jaar, plaatst Abraham niet ergens in Arabië.

De koran is geen betrouwbare bron voor de bijbelse geschiedenis

De koran, geschreven in de zevende eeuw, kan niet worden beschouwd als het hebben van enige autoriteit om ons wat dan ook over Jezus van Nazaret te informeren.  Het biedt geen enkel bewijs voor haar beweringen over de bijbelse geschiedenis.  Haar talrijke historische fouten weerspiegelen een onvolledige kennis van de bijbel.

De islam eigent de geschiedenis van joden- en christendom toe

Toen Mohammed de naam van Allah verbond aan de religieuze geschiedenissen van joden- en christendom, was dat een weg om deze voor de islam op te eisen.  In het licht van latere gebeurtenissen, kan de bewering dat de islam de oorspronkelijke religie was, en dat alle voorgaande profeten moslims waren, worden bezien als een poging om de geschiedenissen van de andere religies tot de islam toe te eigenen.  Met als gevolg om het christen- en het jodendom van hun eigen geschiedenissen te beroven.

Bedenk eens dat veel bijbelse plaatsen, zoals de graftombes van de Hebreeuwse Aartsvaders en de Tempelberg, door de islam als moslimplaatsen worden opgeëist, en niet als joodse of christelijke.  Bovendien dat de koran ons vertelt dat Abraham ‘een moslim was’.  Onder islamitisch heerschappij dienen alle joden en christenen van die plaatsen verbannen te worden.

De plaats van joodse geschriften in het christelijke geloof is totaal verschillend van de plaats van de bijbel in de islam

Er is een fundamenteel verschil tussen christelijke opvattingen over de joodse geschriften en islamitische opvattingen over de bijbel.  Christenen aanvaarden de Hebreeuwse geschriften.  Zij waren de geschriften van Jezus en de apostelen.  Zij waren de geschriften van de eerste kerk.  Het gehele christelijke geloof en de christelijke praktijk steunen op hen.  Christelijke kernbegrippen als ‘Messias’ (Grieks ‘Christos’), ‘Geest van God’, ‘Koninkrijk van God’ en ‘redding’ zijn diep geworteld in de Hebreeuwse bijbeltradities.

Wij willen ook opmerken dat christelijke seminaries aanzienlijke tijd besteden aan het bestuderen van de Hebreeuwse geschriften.  Dit vormt een integraal onderdeel van de training in de christelijke bediening.  De Hebreeuwse geschriften worden in vele kerken wereldwijd iedere zondag (vertaald) gelezen.

Daarentegen is de islamitische behandeling van de bijbel één van totale ontkenning.  Hoewel die beweert alle voorgaande profetische openbaringen te bevestigen, is de koran vergeetachtig ten opzichte van de ware inhoud van de bijbel.  De bewering dat christenen en joden weloverwogen hun geschriften vervalsten wordt gedaan zonder bewijs, en dit dient alleen om de historische onvolkomenheden van de koran toe te dekken.  Moslimgeleerden hebben nauwelijks weet van de bijbel of bijbelse theologie en blijven daarom onwetend over deze feiten.

Enkele hedendaagse moslimgeluiden over Jezus

Yasser Arafat, die een persconferentie gaf aan de Verenigde Naties in 1983 noemde Jezus “de eerste Palestijnse fedayeen die zijn zwaard voerde” (dat wil zeggen: hij was een vrijheidsvechter voor de islam).

Sjeik Ibrahiem Madhi, medewerker van de Palestijnse Autoriteit, live uitgezonden in April 2002 op de Palestijnse televisie: “De joden wachten op de valse joodse Messias, terwijl wij, met Allah’s hulp wachten op Jezus, vrede zij met hem.  Jezus’ pure handen zullen de valse joodse Messias vermoorden.  Waar?  In de stad van Lod, in Palestina.”

Auteur Shamin A. Siddiqi of Flushing, New York maakte de klassieke positie van islam tegenover christendom duidelijk in een recente brief aan Daniël Pipes, columnist van de New York Post:

“Abraham, Mozes, Jezus, en Mohammed waren allen profeten van de islam.  Islam is de gemeenschappelijke erfenis van de joodse-christen-moslim gemeenschap van Amerika, en de vestiging van het Koninkrijk van God is de gezamenlijke verantwoordelijkheid van al de drie Abrahamitische geloven.  Islam was de dien (geloof, manier van leven) voor zowel joden als christenen, die het later verloren vanwege menselijke vernieuwingen.  Nu willen de moslims de joden en christenen herinneren aan hun oorspronkelijke din [religie].  Dit zijn de feiten van de geschiedenis.”

Deze historische ontkenning – door het joden- en christendom te lijken te bevestigen, maar in feite deze te verwerpen en te verdringen – is een lynchpin van moslimapologeten.  Wat wordt bevestigd is in feite noch christendom noch jodendom, maar Jezus als een profeet van de islam, Mozes als een moslim etc.  Dit is bedoeld voor de ‘terugkeer’ van christenen en joden naar de islam, waarnaar Siddiqi verwijst als hij spreekt over de gezamenlijke verantwoordelijkheid” van joden en christenen om het ‘Koninkrijk van God’ te vestigen.  Hiermee bedoelt hij dat Amerikaanse christenen en joden moeten werken aan het introduceren van de sjari’a en de heerschappij van de islam in de Verenigde Staten.

Conclusie

‘Isa (Jezus) van de koran is een product van fabel, fantasie en onwetendheid.  Wanneer moslims deze ‘Isa vereren, hebben zij iemand anders in gedachten dan de Yeshua of Jezus van de bijbel en de geschiedenis.  De ‘Isa van de koran is gebaseerd op geen enkel erkende vorm van historisch bewijs, maar op fabels die circuleerden in het Arabië van de zevende eeuw.

Voor veel getrouwe moslims is ‘Isa de enige Jezus die zij kennen.  Maar als men deze moslim-‘Jezus’ aanvaart, dan aanvaart men ook de koran: men aanvaart de islam.  Geloof in deze ‘Isa gaat ten kosten van de bewering dat joden en christenen hun schriften hebben vervalst, een beschuldiging zonder enig historisch bewijs.  Geloof in deze ‘Isa betekent dat veel christelijke en joodse geschiedenis in feite islamitische geschiedenis is.

De Jezus van de evangeliën is de basis waarop het christelijke geloof is ontstaan.  Door hem te islamiseren, en hem een moslim-profeet te maken die de koran verkondigt, vernietigt de islam het christelijke geloof en neemt hij al zijn geschiedenis over.  Hetzelfde doet de islam met het jodendom.

In de eindtijd zoals beschreven door Mohammed wordt ‘Isa een strijder die zal terugkeren met zwaard en lans.  Hij zal de christelijke religie vernietigen en de islam als de enige religie in de wereld maken.  Uiteindelijk zal hij in het laatste oordeel de christenen veroordelen tot de hel vanwege het geloof in de kruisiging en de menswording.

De laatste handeling van de moslim-‘Isa weerspiegelt de islamitische apologetische strategie in relatie tot het christendom.  Dat is: de Yeshua van de geschiedenis ontkennen, en hem te vervangen met een kopie van Mohammed, zodat niets overblijft dan de islam.

“De moslimse plaatsvervangingsgedachte beweert dat de hele bijbelse geschiedenis van Israël en het christendom islamitische geschiedenis is.  Dat alle profeten, koningen van Israël en Judea, en Jezus, moslims waren.  Dat de mensen van het Boek deze stelling durven uit te dagen is voor een islamitische theoloog intolerante arrogantie.  Joden en christenen zijn dus onteigend van hun Heilige Geschriften en hun verzoeningsleer.”
(Bat Ye’or in Islam and Dhimmitude: where civilizations collide, p.370. )

BIJLAGE:
Het historisch bewijs voor Jezus (Yeshua) van Nazaret en zijn dood door kruisiging.

Niet-christelijke bronnen

• Tacitus (55-120), een beroemd historicus van het oude Rome, schreef in de tweede helft van de eerste eeuw ‘Christus… kreeg de doodstraf van Pontius Pilatus, de procurator van Judea in het regentschap van Tiberius; maar het kwaadaardige bijgeloof, onderdrukt voor een tijdje, brak opnieuw uit, niet alleen in Judea waar het onheil vandaan kwam, maar ook in Rome.’ (De Annalen 15: 44)
• Suetonius schrijvend rond het jaar 120 vertelt over de onregelmatigheden van de joden op ‘instigatie van Chrestus’ tijdens de tijd van keizer Claudius.  Dit kan verwijzen naar Jezus, en lijkt te relateren aan de gebeurtenissen in Handelingen 18:2, die plaatsvonden in het jaar 49.
• Thallus, een seculiere historicus waarschijnlijk schrijvend rond het jaar 52 verwijzend naar de dood van Jezus in een discussie over de duisternis van het land na zijn dood.  Het origineel is verloren gegaan, maar Thallus’ argumenten – uitleggende wat als een zonsverduisternis leek – worden door Julius Africanus aangehaald in het begin van de derde eeuw.
• Mara Bar-Serapion, een Syriër schrijvend na de vernietiging van de Tempel in het jaar 70, noemt de eerdere executie van Jezus, die hij een ‘Koning’ noemt.
• De Babylonische Talmud verwijst naar de kruisiging (door het een ophanging te noemen) van Jezus de Nazirener op de vooravond van het Pascha.  In de Talmud wordt Jezus ook de niet gelegitimeerde zoon van Maria genoemd.
• De joodse historicus Josephus beschrijft Jezus’ kruisiging onder Pilatus in zijn Antiquiteiten, geschreven rond het jaar 93/ 94.  Josephus verwijst ook naar Jacobus de broer van Jezus en zijn executie tijdens de periode van Ananus (of Annas) de hogepriester.

Paulus’ brieven

Paulus’ brieven werden geschreven in het tijdsbestek van 20 tot 30 jaar na Jezus’ dood.  Zij zijn waardevolle historische documenten, niet in de laatste plaats omdat ze geloofsuitingen bevatten die ongetwijfeld dateren uit de eerste decades jaren van de christengemeenschap.

Paulus werd een gelovige in Jezus binnen enkele jaren na Jezus’ kruisiging.  Hij schrijft in zijn eerste brief aan de Corinthiërs: “Want vóór alle dingen heb ik u overgegeven, wat ik zelf ontvangen heb: Christus is gestorven voor onze zonden, naar de Schriften, en Hij is begraven en op de derde dag opgewekt, naar de Schriften, en Hij is verschenen aan Céfas, daarna aan de twaalf.”  Dit maakt duidelijk dat het geloof in de dood van Jezus er was vanaf het begin van het christendom.

De vier evangeliën

De vier evangeliën werden geschreven in de periode 20-60 na Jezus’ dood, binnen levende herinneringen aan de gebeurtenissen die zij beschrijven.

De gebeurtenissen die de evangeliën beschrijven vonden voor het grootste deel in het volle licht van publiek toezicht plaats.  Jezus’ onderwijs werd gevolgd door grote scharen mensen.  Er waren erg veel getuigen van de gebeurtenissen van zijn leven.  Zijn dood was een publieke executie.

Handgeschreven bewijs woor de bijbel en zijn overlevering

Het handgeschreven bewijs voor de Griekse geschriften is overweldigend, veel groter dan voor alle andere oudheidkundige teksten.  Meer dan 20.000 manuscripten getuigen van hen.  Hoewel er kopieerfouten zijn, die verwacht kunnen worden van de handen van de overschrijvers, zijn deze allemaal relatief klein en de basis integriteit van het overschrijfproces wordt rijkelijk ondersteund.

Verder, toen de Westerse christenen de Hebreeuwse geschriften bestudeerden tijdens de Renaissance, vonden zij dat zij opvallend dicht aansloten bij hun Griekse en Latijnse vertalingen die over een periode van duizend jaar keer op keer vertaald waren.  Er waren overschrijffouten, en enkele kleine veranderingen, maar geen significante domme verzinselen die het verhaal van Jezus’s dood doen verzinnen.

Evenzo, toen de Dode Zee Rollen werden ontdekt, bevatten zij Hebreeuwse bijbelse boekrollen daterend van voor de tijd van Jezus.  Deze komen ook erg overeen met de oudste Hebreeuwse Masoretische manuscripten van meer dan duizend jaar later.  Opnieuw, geen verzinselen, maar bewijs van het opvallend getrouw kopiëren.

Conclusie:
Jezus van Nazaret is een historisch figuur

Natuurlijk zijn er gebeurtenissen opgeschreven in verband met Jezus’ leven die niet-christenen niet willen aanvaarden, zoals de wonderen, de maagdelijke geboorte, en de opstanding.  Echter, wat zonder twijfel is, is dat de Yeshua (‘Jezus’) van Nazaret een historisch figuur was.  Die leefde, een menigte volgelingen aan zich bond, en door de Romeinse autoriteiten door kruisiging geëxecuteerd werd, waarna zijn volgelingen zich zeer snel verspreiden.  Zowel seculiere als christelijke bronnen van die tijd zijn het hierover eens.

De primaire bronnen voor de geschiedenis van Jezus’ publieke leven zijn de evangeliën.  Deze werden relatief kort na zijn dood geschreven.  Binnen levende herinnering.  En we hebben de indicatie dat deze bronnen als betrouwbaar in de eerste christelijke gemeenschap aanvaard werden, tijdens een periode waarin getuigenissen van Jezus’ leven uit eerste en tweede hand nog beschikbaar waren.

We concluderen dat elke verklaring over ‘Isa (Jezus) in de koran, zes eeuwen na Jezus’ dood gemaakt, tegenover het historische bewijs van deze bronnen uit de eerste eeuw beoordeeld moet worden, en niet andersom.

De auteur van dit artikel, dr. Mark Durie, is een Anglicaanse dominee van ST. Hilary’s Anglicaanse kerk Kew.  Hij is ook een senior medewerker van de Faculteit Taalkunde en Toegepaste taalkunde aan de Universiteit van Melbourne, met de titel professor, en was vroeger het hoofd van die faculteit.  Hij heeft enkele boeken over de taal en de cultuur van de Atjehnesen, een islamitische stam in Indonesië, geschreven, en werd gekozen in de Australische Academie van Menswetenschappen in 1992 voor zijn onderzoekswerk.  Hij diende als een lid van het bestuur van deze Academie voor één periode in de jaren negentig.